Allemaal solliciteren dan maar?

Allemaal solliciteren dan maar?

Geplaatst op 23 april 2014, door Frans la Poutré (franslapoutre@2xplain.nl)

Ruim 3 maanden nu is Eric Wiebes onze staatssecretaris van financiën. Ik moet eerlijk toegeven dat ik zijn voornaam zojuist even op heb moeten zoeken. De man is veel minder in de publiciteit dan zijn onvrijwillig vertrokken voorganger Frans Weekers (wiens voornaam voor mij natuurlijk veel makkelijker te onthouden is). En dat terwijl we met smart zitten te wachten op definitieve besluiten over de werkkostenregeling en de WWZ. Op 1 januari a.s. moet de WKR door iedereen toegepast worden, maar hoe dat er precies gaat uitzien weten we nog steeds niet. Het is tekenend voor de politiek dat de zogeheten bulgarenfraude en de problemen met toeslagen uiteindelijk tot het aftreden van een bewindspersoon leiden, terwijl niemand in Den Haag wakker lijkt te liggen van het voortdurende gebrek aan informatie voor de belangrijkste geldophalers van de Belastingdienst, de werkgevers.

Politiek is zelf schuld

Maar deze week kwam Wiebes dan toch eindelijk uitgebreid in het nieuws. En dat mij betreft op verrassende wijze, met een kamerbrief waarin hij ingaat op de voortdurende problemen bij de Belastingdienst. Deze brief was meteen weer goed voor een storm. Wiebes draait er namelijk niet omheen dat hij deze problemen, die in de afgelopen jaren zijn ontstaan en verergerd, niet binnen een paar weken op kan lossen. En hij legt de vinger op de zere plek door te benoemen dat de politiek zelf (mede) debet is aan de problemen, door steeds verdergaande eisen te stellen en regelgeving voortdurend te veranderen.

Langetermijnvisie

Je zou denken dat de mensen in het land, om met een oud-premier te spreken,  blij zijn met een langetermijnvisie, maar in de reacties wordt geklaagd over "op de lange baan schuiven". In de kamerbrief geeft Wiebes nu juist aan dat de wirwar aan regelgeving heeft geleid tot een soort houtje-touwtje-systeem, en dat daadwerkelijke verbetering alleen kan worden bereikt door het hele systeem grondig opnieuw op te bouwen. Dat gaat dus een aantal jaren kosten, want het gewone werk gaat intussen natuurlijk ook door.

Een echte doorbraak vind ik dat de nieuwe staatssecretaris onomwonden stelt dat de problemen niet kunnen worden opgelost als de regelgeving niet simpeler wordt. Hij verwijst als voorbeeld naar de zo langzamerhand onmogelijk te vatten autoregelingen. (Ik heb onze hoofdredacteur Jos van Weert daarover ook al horen zuchten hoe hij die nou toch op een beknopte wijze en in begrijpelijke taal in 2Xplain PRO zou kunnen beschrijven. Op het moment dat ik deze blog schrijf heeft hij het weten te "beperken" tot 8 pagina's A4, maar hij is nog niet klaar. Wel heeft hij beloofd dat het grootste deel vandaag nog wordt toegevoegd.) De Belastingdienst is er om belasting te innen en is niet ingericht op het verwezenlijken van politieke doelstellingen, is kort gezegd wat Wiebes betoogt.

Overhevelingstoeslag

Vereenvoudiging is volgens de staatssecretaris dus de belangrijkste voorwaarde voor een probleemloos werkende Belastingdienst. Nu ben ik nog van vóór de Oort-wetgeving. Voor de jongeren onder ons: de commissie Oort deed 25 jaar geleden voorstellen voor een ingrijpende vereenvoudiging van ons belastingstelsel. Door allerlei amendementen ontstond er uiteindelijk een voor de meesten onbegrijpelijk woud van regels, dat ons onder meer het nooit meer onovertroffen begrip overhevelingstoeslag heeft opgeleverd. Ik zal u de details besparen, maar bewaar goede herinneringen aan de blikken van ongeloof van buitenlandse vakgenoten die ik deze toeslag probeerde uit te leggen. 25 jaar vereenvoudiging heeft de regelgeving alleen maar ingewikkelder gemaakt. Zou het met deze staatsecretaris dan eindelijk toch gaan lukken?

Solliciteren?

Aan de ene kant denk ik van niet. De geschiedenis wijst uit dat de politici toch weer hun stokpaardjes willen berijden, hetgeen uiteindelijk leidt tot uitzonderingen, waarmee van vereenvoudiging geen sprake meer is. Aan de andere kant heeft geen enkele bewindspersoon het tot nu toe aangedurfd om te zeggen dat de politiek zelf schuld is aan de problemen bij de Belastingdienst, en dat vereenvoudiging de enige oplossing is. Klagen over ingewikkelde regels was altijd voorbehouden aan degenen die er mee moesten werken, u en ik dus, en leidde nimmer tot serieuze oplossingen. Nu komt de steun uit onverwachte hoek. Gaat het nu dan echt lukken? Moeten we allemaal gaan solliciteren? Ik zou het nog maar even afwachten. En wil Eric Wiebes met klem oproepen om de lopende wetgevingstrajecten niet te laten wachten. Want we willen nu eindelijk wel eens weten hoe het straks moet met de werkkostenregeling.


Relevante links:

Naar alle blogs

Docnr: 73355